Po jaśminowej rewolucji młoda Tunezyjka przeprawia się do Francji. Początkowo zatrzymuje się u znajomego brata, lecz wkrótce zostaje zatrudniona przez bogatą wdowę w średnim wieku. Pomiędzy żyjącymi dotąd w cieniu mężczyzn Samią i Leilą tworzy się nieoczywista relacja, którą komplikuje jeszcze konfrontacja z przeszłością tunezyjskiej dziewczyny. Filmowi Raji Amari udaje się uniknąć stereotypowego portretowania uchodźców. Pomimo dramatycznego zawiązania akcji, nie rażą tutaj klisze kina politycznego ani społecznie zaangażowanego. Autorka nagradzanych Pogrzebanych tajemnic (2009) i Czerwonego jedwabiu (2002) pozostaje wierna swoim subtelnej estetyce i stonowanemu modelowi narracji, w którym pierwszoplanową rolę pełnią skrywane sekrety i pragnienia kobiet. Kobiet, którym udaje się nawiązać nić porozumienia, niezależnie od dzielących je klasowych i kulturowych różnic.