Swobodna adaptacja powieści Gabriela Garcíi Márqueza "Sto lat samotności". Osią narracji "Żegnaj, Arko!" są losy Sutekichiego i Sue - zakochanego kuzynostwa, które żyje w odosobnieniu wyszydzane przez innych mieszkańców wioski. Głównemu wątkowi towarzyszą poboczne historie-przypowieści dopisane przez samego Terayamę, m.in. o polowaniu na piękną kobietę-zjawę, poszukiwaczach złota czy ludziach wysyłających listy w otchłań do świata zmarłych. Reżyser przyznawał, że jego film nie miał być wierną adaptacją, lecz jedynie formą cytowania pisarza, dopisaniem nowego rozdziału powieści. Obydwa dzieła zachowują jednak charakterystyczną dla realizmu magicznego mozaikową konstrukcję fabuły, w której zostają uwypuklone różne plany wydarzeń. I choć film Terayamy akcentuje bardziej czucie niż słowo, to jego bohaterów - te plemiona skazane na sto lat samotności - również ogarnia niewypowiedziana bojaźń przed utratą wspólnej arki.