Dokument Śliwińskiej pokazuje nam życie grupki starszych ludzi z wioski na Kresach, odciętej od pełnego zgiełku codziennego świata. Obserwując czynności, jakie wykonują, poznajemy ich historię, obowiązki i poglądy. Wioska, mimo że opuszczona przez młodych ludzi, pozostaje zadbana i kochana przez jej mieszkańców. Jedna z głównych bohaterek powraca do niej co roku. Mieszkańcy zimą nie mają nawet dostępu do sklepu i zdani są tylko na siebie. Jednak starość i trudne warunki życia nie załamują ich, - wręcz przeciwnie - w ich pełnym cierpliwości i trudu życiu możemy odnaleźć sens. Czerpią oni spokój z otaczającego świata i doceniają piękno przyrody i godzą się z nią, korzystając z jej dobrodziejstw.