Opowieść o młodej i pięknej kobiecie, o imieniu Grazia -matce i żonie, której marzenia i wyobraźnia sięgają dalej niż ciasne rozumy mieszkańców Lampeduzy, położonej wśród skał Sycylii. Ludzie tu są opaleni, zajęci pracą, dzieci bawią się między domami, psy biegają samopas. Życie jest spokojne, leniwe oparte o rytuały i rutynę. Tradycyjna i prosta społeczność z trudem znosi Grazię i jej głośne słuchanie radia, pływanie nago, czy spanie z psem w jednym łóżku. Swoim niezwykłym zachowaniem konsternuje nie tylko mieszkanców ale czasem nawet jej własne dzieci. Jak jeden z mieszkańców mówi 'ona jest raz za wesoła, a raz za smutna". Po prostu jest inna niż wszyscy i to przeszkadza, drażni ich poczucie ładu i spokoju. Dziewczyna po raz ostatni zaskakuje mieszkańców, gdy ma już dość uwag i wytykania - po prostu znika z wyspy. Film w sposób magiczny i niezwykły pokazuje surowe, ale i piękne zarazem plenery skalistej Sycylii, oblanej błękitnym morzem na którym łowią od wieków rybacy z wyspy. A wszystko to w pełnym słońcu, w środku ciepłego lata. To jeden z ciekawszych filmów włoskich tego roku, oparty na legendzie jaka jest opowiadana na wyspie.Dialogi są zminimalizowane, a główną rolę pełni obraz, z morzem w roli głównej jako metafory wolności i swobody. Ten bardzo ciekawy film został nagrodzony nagrodą publiczności oraz młodych krytyków na festiwalu Cannes 2002.