Debiut kinowy Pernille Fischer Christensen jest tragikomedią opierającą się w pewnym stopniu na zasadach Dogmy, głównie jednak przewrotnie nawiązuje do telewizyjnych "oper mydlanych" - odwołując się zarówno do sposobu ich realizacji jak i tematyki. Charlotte, właścicielka dobrze prosperującego salonu piękności, niezadowolona ze swojego związku z Kristianem, postanawia się od niego wyprowadzić. Wynajmuje samodzielne mieszkanie rozpoczynając nowe życie. W tym samym domu, piętro niżej, mieszka Veronica - transseksualista. Veronica przeżywa bardzo trudne chwile - samotna, bliska całkowitego załamania nerwowego czeka na decyzję kwalifikującą ją na operację zmiany płci. Jedyną rozrywką i odpoczynkiem są dla niej kolejne odcinki jej ulubionych "oper mydlanych". Pewnego dnia Charlotte i Veronica spotykają się przypadkiem w dramatycznych okolicznościach - Charlotte ratuje Veronicę przed samobójstwem. To wydarzenie staje się początkiem ich bliższej znajomości, a nawet czegoś więcej.