Pełnometrażowy debiut Terayamy nakręcony w dobie kontestacji i zamieszek studenckich. Historia Eimeia, młodego chłopaka dorastającego w patologicznej rodzinie, próbującego uciec z tokijskich slumsów. Jego losy przeplatają się z obrazami z życia hipisów, ulicznych aktorów, grajków czy wyzwolonej młodzieży palącej amerykańskie flagi, buntującej się przeciwko porządkowi politycznemu, oddającej się paleniu marihuany i seksualnym uniesieniom. Pozbawiony spójnej, linearnej fabuły film jest przykładem dzieła o charakterze media-crossing, mariażem wielu gatunków: wideoklipu, filmu muzycznego, poezji, dokumentu, wreszcie teatru i ulicznego happeningu. "Musimy nauczyć się czytać ulice" - mówi Terayama, wzywając do rewolucji poprzez sztukę przy użyciu siły wyobraźni, w kraju, który został zamknięty niczym jaszczurka w puszcze po coca-coli.