Przymusowo wcielony do Wehrmachtu Robert ucieka z wojska, zabijając na ulicy ścigającego go gestapowca. Ukrywa się w piwnicy mieszkania górniczej wdowy Karolkowej. Jej córka Elżbieta przeprowadza go do kopalni, w której jest sanitariuszką. Chowa go w starych chodnikach. Tropi ich tu jednak volksdeutsch Heinrich. Robert zabija go, broniąc Elżbiety, która przyniosła mu jedzenie. Łączy ich uczucie. Kryją się w komorze, w której przechowywany jest polski skarb kościelny. Pomoc dla nich organizuje stary górnik Śliwiok. Gestapo szuka Heinricha w kopalni. Robert i Elżbieta uciekają przed pogonią zalanym korytarzem, a potem - szybem wentylacyjnym. Na drabinach szybu muszą jeszcze stoczyć walkę z najzacieklej tropiącym ich gestapowcem Steinerem. Udaje się im uciec; Steiner nie przyznaje się nikomu z Niemców do przegranej. Młodych wywozi z kopalni górnicza lokomotywa.