Krishna, 11-letni, inteligentny i uparty chłopiec ze wsi trafia do Bombaju. Tu dostaje pracę jako roznosiciel herbaty i pomału staje się częścią lokalnej społeczności złodziei, sutenerów, prostytutek i ich dzieci, handlarzy narkotyków i podobnych do niego dzieci ulicy, starających się z poczuciem humoru i godnością przetrwać każdy kolejny, ciężki dzień. O tym świecie opowiada Mira Nair w swoim debiucie fabularnym Salaam Bombay!, który przyniósł jej międzynarodowe uznanie. Reżyserka starała się tu jak najmniej manipulować rzeczywistością, umiejętnie łącząc w całość jakby ukradkiem podpatrzone sceny. W filmie pojawia się naturalna sceneria bombajskich ulic i nieprofesjonalni aktorzy – autentyczne dzieci ulicy. Co ważne, reżyserka nie tylko pokazała pewien problem, ale sama zabrała się za jego rozwiązywanie: honoraria małych aktorów zostały później wpłacone na utworzone dla nich konta natomiast część wpływów z tego i kolejnych filmów Nair przeznaczyła na założenie i prowadzenie fundacji Salaam Balak Trust, dysponującej 17 ośrodkami i pomagającej ponad 5000 bezdomnych i chorych dzieci.