Film dokumentalny, "Piękne i bestia", rozpoczyna się historią kilku pacjentek, których początkowe objawy raka są lekceważone. Kobiety, zagubione w nieczułym i sterylnym świecie lekarskim, są przerażone i bezradne. W dotarciu do prawdy pomagają im czasem lęk, upór i kobieca intuicja. Film pokazuje jak zaakceptować porażającą diagnozę, zwracając jednocześnie uwagę na komplikacje poszczególnych stadiów raka, nieodwracalne decyzje leczenia i życie z ich konsekwencjami. Mikroświat pacjentek jest rozdzielony na przeróżne doświadczenia, ale ogniwem łączącym jest chęć przeżycia. W każdej odmianie raka piersi stosuje się inne metody leczenia i terapii, próbując tym samym zahamować chorobę do całkowitego jej zaleczenia. Doświadczenia i emocje z nimi związane odmieniają osobowość bohaterek filmu, które doznają przemiany. Niosą brzemię choroby z godnością ukazując na ekranie swoje zranione wnętrza. Niezależnie od ich statusu socjalnego, wyglądu czy wieku, są w stanie doszukać się prawdy o sobie samych, zastąpić ogólnie przyjęte kanony kobiecego piękna i z ekshibicjonistyczną szczerością zaakceptować swoje okaleczone ciała. "Piękne i bestia" jest nie tylko przekazem woli ludzkiego przetrwania, lecz również potwierdzeniem, że nawet w obliczu cierpienia, w tym krzywym zwierciadle choroby, można osiągnąć ponadczasową mądrość.