Dwuczęściowa opowieść (rozgrywająca się w Anglii w XVIII wieku oraz, równolegle, dwieście lat później) przedstawia historię badań nad określaniem długości geograficznej, czyli "największego problemu naukowego wszechczasów" jak wtedy mówiono. John Harrison (Michael Gambon), prosty i bardzo zdolny zegarmistrz w nadziei zdobycia nagrody królewskiej poświęcił prawie całe swoje życie nad zbudowaniem mechanizmu umożliwiającego wyznaczenie położenia okrętów na morzu, które miały możliwość określania swojej szerokości geograficznej za pomocą obserwacji słońca i gwiazd jednak do wyznaczenia dokładnego położenia potrzebowały dokładnego określenia aktualnego czasu. Jego zegary to perfekcyjne majstersztyki, zdolne do pracy w każdym położeniu, nie wymagające smarowania i czyszczenia, niezależne od temperatury. Udoskonalał je i z uporem walczył z głupotą i niechętnym mu środowiskiem ówczesnych naukowców i astronomów, nie godzących się z jego odkryciami i kwestionującymi zjawiska opisywane przez niewykształconego człowieka. Przedstawiany równolegle wątek Ruperta Goulda (Jeremy Irons) to przedstawienie zafascynowania i obesji jaka ogarnęła tego brytyjskiego oficera, który po ponad dwustu latach odnajduje w zakamarkach muzeów Królewskiego Towarzystwa Naukowego zegary Harrisona i pieczołowicie je restauruje.