Anna, 17 letnia dziewczyna z bogatej rodziny, po próbie samobójstwa zostaje umieszczona w zakładzie dla umysłowo chorych i leczona snem. Metoda ta jednak zawodzi i choroba pacjentki zostaje zakwalifikowana jako nieuleczalna. Ostatnią próbą ratunku staje się umieszczenie jej w klinice w Lucernie pod opieką lekarki, która stosuje eksperymentalną metodę leczenia przy pomocy psychoanalizy. Po osiemnastu miesiącach trudnej i nie pozbawionej kryzysów i załamań kuracji Anna może znowu spotkać się z rodziną. Jest to ekranizacja opublikowanej w 1950 roku książki szwajcarskiej lekarki - psychoanalityka, napisanej z pomocą byłej pacjentki, która dokładnie pamiętała etapy swej choroby i przebieg kuracji. Film otrzymał specjalne wyróżnienie jury na festiwalu w Wenecji w 1968 roku, w tym samym roku kandydował też do Oscara jako najlepszy film włoski.