Akcja filmu rozgrywa się na tydzień przed rokiem 2000 w tajwańskiej kamienicy, opustoszałej z powodu wybuchu epidemii. Choroba powoduje, iż ludzie boją się światła, pełzają i zachowują się jak karaluchy. Zdarzenia toczą się wokół dwóch bohaterów: Mężczyzny i Kobiety. Z powody epidemii obszar na którym przebywają, a którego z niewiadomych przyczyn nie chcieli opuścić jest objęty kwarantanną, a rząd zapowiada odcięcie wody pierwszego dnia nowego roku. Ich życia są wyjątkowo puste, nie ma w nich przyjaciół ani członków rodziny, których kiedyś mieli, ale najwyraźniej odeszli. Kiedy hydraulik zostawia dziurę w podłodze, otwierając furtkę między ich nasiąkniętych deszczem mieszkaniami, jest ona dla nich szansą kontaktu. Podglądają i podsłuchują się nawzajem, tęsknią do siebie, jednak podczas konfrontacji twarzą w twarz są skrępowani, nieporadni.