W pierwszej połowie dwudziestego wieku młody Li Tienlu przyłącza się do wędrownego teatru lalek i robi karierę jako główny tajwański lalkarz. Podczas drugiej wojny światowej Japończycy rządzący Tajwanem wykorzystują tradycyjny chiński teatr lalek jako narzędzie propagandowe. Po wojnie teatry uliczne znowu zaczynają grać.