We wczesnych latach 90. Tbilisi przekształca się w stolicę Gruzji — nowego, niezależnego państwa, które powstało po rozpadzie Związku Radzieckiego. Kraj natychmiast staje w obliczu problemów społecznych: fali przemocy, wojny toczącej się na wybrzeżu Morza Czarnego (o sporne terytorium Abchazji) oraz samozwańczo wymierzanej sprawiedliwości. Jednak dla dwóch czternastolatek, Eki i Natii, nierozłącznych przyjaciółek, życie dopiero się zaczyna. Toczy się ono na ulicy, w szkole, w czasie spotkań z przyjaciółmi czy ze starszą siostrą. Eka dorasta bez ojca i buntuje się przeciwko zatroskanej matce i starszej siostrze. Z kolei ojciec Natii to alkoholik, który terroryzuje całą rodzinę. Dla obu rozkwitających dziewcząt życie toczy się dalej, mimo że poznały już smak męskiej dominacji, zbyt wcześnie zawartego małżeństwa i miłości pozbawionej złudzeń.