Pełnometrażowy debiut Aleksandry Niemczyk został zrealizowany w Sarajewie pod patronatem szkoły Béli Tarra, który był też współproducentem filmu. Dzieło polskiej reżyserki wydaje się zanurzone w równie ponurej estetyce i przesiąknięte tym samym apokaliptycznym duchem co kino węgierskiego mistrza. Zawieszone w bezczasie i bezruchu, opowiada niepokojącą historię  tajemniczej bohaterki zamkniętej w czterech ścianach domu. Obserwujemy jej pozornie zwyczajną codzienność, składającą się z powtarzalnych zachowań i gestów. Słuchamy kolejnych przepowiedni i rozmów z duchami. Jej postać jest wzorowana na figurze tytułowej Baby Vangi – niewidomej bułgarskiej mistyczki i jasnowidzki, która przepowiedziała m.in. wybuch drugiej  wojny światowej, katastrofę nuklearną w Czarnobylu, rozpad Związku Radzieckiego, zamach na World Trade Center i wojnę w Syrii. Według niej koniec świata nastąpi w 5079 roku.