Howard Prince (W.Allen) jest barmanem, który w pomaga swojemu przyjacielowi - scenarzyście. Aby uniknąć utraty źródła dochodu, kolega namawia Prince'a do bycia jego figurantem za 10% gaży zarobionej na scenariuszach. Stając się nim podpisuje się pod scenariuszami kolegi, odbiera za niego pieniądze, spotyka się z ważnymi osobami w środowisku, jest zapraszany na przyjęcia i obiady do drogich restauracji. Poznaje też kobietę w której się zakochuje. Takie życie coraz bardziej go wciąga, co powoduje, że wciąga kolejnych scenarzystów z tzw. "czarnej listy" do procederu. Szczęśliwa passa - Howard dobrze zarabiał i żył wystawnie figurując - została przerwana, gdy sam musiał stanąć przed specjalną komisją weryfikującą czy jest czy nie jest komunistą. Wszystko to dlatego, że w latach 50-tych w USA istniała polityczna walka (a raczej psychoza wsparta o państwowe instytucje centralne tj. FBI) z "komunistycznymi szpiegami i komunistyczną konspiracją". Nagonka ta przenosiła się również na relacje w świecie rozrywki i filmu. Powszechne donoszenie, szkalowanie i tendencyjne oskarżenia były przyczyną utraty pracy, załamania się karier, ruin nawet uznanych gwiazd estrady i kina. Jest to film z jednej strony rozliczeniowy - zrobiony przez ludzi będących na tej liście, a z drugiej strony doskonałe studium człowieka, który w trakcie filmu przechodzi proces wyzwolenia z zależności (paradoksalnie będąc ciągle zależnym od talentów scenopisarskich swych przyjaciół) od innych ludzi. Jego problemem było bowiem to, że ciągle ktoś za niego decydował. W ostatniej scenie filmu nastąpiło przełamanie - wyzwolony Howard wreszcie podejmuje całkowicie samodzielną i dojrzałą decyzję...