Dziewczyna leży w nieskazitelnej bieli pościeli na otoczonym ciemnością łóżku, słuchając dźwięków wydawanych przez dzieci, które recytują abecadło. Pojedyncze litery rozkwitają w blasku słońca, podczas gdy męski głos śpiewa o uczeniu się alfabetu. Powstaje nowa forma życia, ale roślina rozpryskuje po niej litery i zapada się ona w krwawą masę, rozrzucając czerwone plamy na dziewczynę i jej łóżko. Litery alfabetu pojawiają się w ciemności jedna po drugiej. Dziewczyna sięga po nie, a męski głos mówi, że właśnie nauczyła się alfabetu. Dziewczyna jest teraz uwięziona w roślinnych mackach, aż zaczyna skręcać się z bólu. Miotając się na łóżku, obficie krwawi na dziewiczo białe prześcieradła.