Rozgłos, jakim cieszą się irańscy reżyserzy Abbas Kiarostami i Mohsen Makhmalbaf, wywołał zainteresowanie innymi filmowcami, nie tylko z Iranu, ale również z Iraku i Turcji. Niektórzy twórcy z tej części świata zostali "odkryci" dzięki powielaniu stylu tych dwóch znanych reżyserów. Jednak turecki filmowiec Nuri Bilge Ceylan - którego oszałamiający debiut pełnometrażowy Kasaba pokazywany był w 1998 roku na wielu festiwalach filmowych - z pewnością zasługuje na uwagę. Pozostając pod silnym wpływem Kiarostamiego, potrafił stworzyć własny, oryginalny styl opowiadania historii. W "Mayis sikintisi" Muzaffer (Muzaffer Ozdemir) - niewątpliwie alter ego reżysera - jest filmowcem mieszkającym w Istambule, który wraca do swojego rodzinnego miasta, by namówić rodziców aby zagrali samych siebie w jego filmie. Wynikające z tego komplikacje są zarówno tragiczne, jak i komiczne. Ojciec Muzaffera, Emin zaabsorbowany jest słaniem petycji do urzędników, aby zapobiec ścięciu malowniczego szpaleru drzew, który graniczy z jego ukochaną ziemią. Po niechętnym wyrażeniu zgody na zagranie w filmie syna, ojciec - podczas wygłaszania prostego monologu - psuje ujęcie za ujęciem, a Muzaffer martwi się o ilość zużywanej taśmy filmowej.