Wiedziona pragnieniem zrekonstruowania dziecięcych wspomnień swojej babci, Adriana podejmuje podróż z Kuby na wyspę El Hierro. Podobnie jak powstanie świata jej film narodził się z opowieści. 102-letnia Elvira wciąż jeszcze opowiada swojej wnuczce, że przeskakując nad miednicą potrafi w magiczny sposób przemierzyć Atlantyk, by odwiedzić dom, w którym się urodziła. Owa "powrotna podróż" Adriany na El Hierro, której sama Elvira zdecydowała się nie podejmować, dementuje historię rodzinną odkrywaną z fragmentarycznych opowieści, z którymi dorastała Adriana. Jednak wspomnienia dzielone z babcią okazują się bardziej prawdziwe niż realne fakty, gdyż wskazują one drogę powrotną na wyspę dzieciństwa - jedynego miejsca, do którego zawsze będą mogły powrócić.