Niedoszły architekt, Edward Yang za pośrednictwem swojego wczesnego filmu spotyka architekta Michelangelo Antonioniego. W ich kinie przestrzeń opowiada historie, miasto wymyśla nastroje. Yang tworzy złożoną narracyjną strukturę, łącząc losy niczym ze sobą niezwiązanych postaci. W jej centrum znajduje się dwójka artystów - pisarka w twórczym kryzysie, zamknięta w dusznym kręgu swojego małżeństwa, w czterech ścianach mieszczańskiego domu i młody, egzaltowany fotografik, który ucieka przed zasobną przeszłością w surowy, rozedrgany miejski świat. Oboje przekonają się, w jaki sposób fikcja, którą kształtują tak, by udawała prawdę, wpływa na rzeczywistość. Podczas policyjnej strzelaniny fotografik zrobi zdjęcie dziewczynie o przestępczej ksywce White Chick. Jej postać powraca w filmie jak refren, który ma siłę sprawczą, potencjał mrocznej energii. Nawet unieruchomiona, z nogą w gipsie White Chick będzie kierowała akcją tej historii. Uwolnione przez nią spod kontroli emocje skumulują się w zaskakującym finale. Miejska układanka Edwarda Yanga to jeden ze sztandarowych przykładów tajwańskiej Nowej Fali, która inspirację minimalistycznym europejskim kinem połączyła z azjatycką witalnością.